Ik geloof in Spinoza's God die zich openbaart in een ordelijke harmonie van alles wat bestaat, niet in een God die zich bemoeit met het lot en handelen van mensen. Albert Einstein, omarmd door Monique Beste bloglezers,
Wij als familie willen jullie laten weten dat Monique zondagavond 9 oktober is overleden. Wij nodigen jullie uit om Monique haar blog levend te houden, dit is wat ze graag wilde. Willem, Lisa en Sjoerd
50 Reacties
Het is ruim een maand geleden dat ik een blog heb geschreven. Er is niet veel veranderd in mijn situatie de afgelopen weken. Het is nog steeds niet duidelijk of ik de komende periode doorkom of niet. Dat voel ik zowel fysiek als mentaal. Ik kan regelmatig naar de dood verlangen omdat mijn lichaam zo “op” voelt. Maar ik verlang ook naar blijven leven, zeker in de momenten dat ik me stukken beter voel, dan wil ik nog zo lang mogelijk genieten van mijn gezin, en ik wil meemaken wat mijn boek teweeg brengt. Ik heb veel pijn in mijn rug, en zit daarom behoorlijk hoog in pijnstilling, zoals met morfine en dat maakt me behoorlijk duf. De oorzaak van de rugpijn is niet duidelijk. Er zijn röntgenfoto’s gemaakt omdat er een vermoeden was dat de pijn van tumoren of van aangetaste lymfeklieren kwam. Maar op de foto’s zag de rug er helemaal goed uit (op zich goed nieuws natuurlijk), en was de verklaring dat het wel spierpijn moest zijn.
Ik ben enkele weken geleden ook met man en dochter naar een diëtiste geweest. Een zeer kundig diëtiste, gespecialiseerd in plantaardig eten. En zij verklaarde de rugpijn als gevolg van afbraak van spieren als gevolg van veels te weinig eiwitten binnen hebben gekregen in de herstelperiode na mijn operatie eind april. Nu krijg ik dagelijks wel voldoende eiwitten binnen. Zoals in mijn vorige blog te lezen is, maakt mijn dochter de sonde voeding zelf. Mijn dochter kreeg de complimenten van de diëtiste omdat de sondevoeding zo goed was samengesteld. Qua receptuur en calorieën heeft de diëtiste het recept voor de sondevoeding nog iets aangepast en nu eet ik dan elke dag 6 porties sondevoeding, via mijn PEG-sonde. Een papje gemaakt van lijnzaad, zout, tahin, amandelpasta, havermout, avocado, boerenkool, sojamelk, gemberwortel, spinazie, broccoli, doperwten, lupinebonen, linzen, edelgist en Fantomalt. Sindsdien lukt het me mijn gewicht redelijk stabiel te houden tussen de 49 kg en 50 kg. Maar boven de 50 kg uitkomen wil me nog niet lukken, helaas. Overigens gaat elke PEG-sonde voeding gepaard met de nodige druppels cannabis. Ik krijg op die manier ca. 2/3 gram pure RSO binnen per dag. Als ik dat niet blijf doen, dan weet ik vrijwel zeker dat het snel met me afgelopen zal zijn. Want de snelheid waarmee mijn levertumoren zijn terug gekomen (zie vorige blog) maakt alleen maar weer duidelijk hoe ongelooflijk snelgroeiend mijn kanker is en ik moet er wel met veel cannabis boven op blijven zitten. Ik heb hartverwarmende reacties gehad op mijn blog. Dat doet me heel veel goed. Zulke lieve berichten van mensen die ik persoonlijk niet ken, maar die mij een beetje kennen omdat ze mijn boek hebben gelezen. Dank, dank, en excuses dat ik niet persoonlijk reageer. Ook mijn naasten wil ik danken, de liefde waarmee ik momenteel verzorgd wordt. Ik heb steeds hulp nodig bij voedingen, medicatie, pijnbestrijding, aandacht, etc. Ik vind het heel belangrijk dat mijn verhaal over cannabis en kanker bekend wordt. Hoe bekender hoe beter. De boodschap van mijn boek is niet alleen dat cannabis kanker kan genezen (kan en niet zal), maar mijn boodschap is vooral ook dat je als patiënt zelf de regie houdt, en dat je niet zomaar moet aannemen wat artsen je vertellen, want er wordt een hoop onzin verteld over chemo en aanverwante zaken. Dat was overigens niet mijn mening voordat ik ziek werd. Voordat ik ziek werd had ik nog volop vertrouwen in de medische wereld, maar het is een proces geweest waardoor ik er stukje bij beetje achter kwam dat de wereld toch wel heel anders in elkaar blijkt te zitten, dan dat ik altijd had gedacht. En hoe dat proces in mijn hoofd van ogen openen is gegaan is te lezen in mijn boek, Kanker en Cannabis. Ik ben dan ook blij dat mijn boek aankomend voorjaar ook in Duitsland uitgegeven gaat worden. Ik hoop dat meer landen zullen volgen. Inmiddels is hier de tweede druk verschenen, de foutjes van de eerste druk zijn eruit gehaald, er staat wat meer tekst op de achterflap en de kleuren van de omslag zijn wat helderder, kortom, ik ben blij met deze tweede druk. Mocht ik de komende periode komen te overlijden dan denk ik dat velen (vooral degenen die mij niet persoonlijk hebben gekend en mijn ziekte persoonlijk hebben meegemaakt) zullen zeggen dat de cannabis toch niet heeft gewerkt. Die gedachte wil ik bij deze zo goed mogelijk ontkrachten. Mijn diagnose was zeer ernstig. En ik leef er al bijna 2,5 jaar mee. Natuurlijk zijn er veel meer verhalen bekend van mensen met uitgezaaide kanker die toch nog 2, 3, 5, 8, 10, 15 jaar hebben geleefd. Maar dat is heel verschillend per kankersoort en per agressie van de kanker. Mijn prognose was twee jaar met chemo (wat ik niet kon verdragen, dus twee jaar had ik er niet mee gehaald). De prognose voor een gemiddelde uitgezaaide darmkanker patiënt zonder chemo was minder dan een jaar, in mijn geval, de zeer agressieve vorm van darmkanker, een prognose van een paar maanden. En ja, dan is 2,5 jaar wel lang. Dat heb ik in eerste plaats te danken aan Cannabis en aan het aanpassen van voeding. Want als er iets is wat ik ook geleerd heb sinds ik ziek ben, hoe ongelooflijk belangrijk de kwaliteit van voedsel is voor onze gezondheid. Hieronder staat een PDF bestand. (Pagina 1. Pagina 2. Pagina 3. Pagina 4.) Het is de brief die mijn oncoloog in 2014 heeft gestuurd naar mijn huisarts, en waarin mijn diagnose uitgebreid staat omschreven. (Herkenbare namen zijn zwart gemaakt) Zonder medische achtergrond is het een onbegrijpelijk verhaal, maar iedere arts kan in die brief lezen hoe ernstig de situatie was. En ik heb van meerdere artsen, ook arts/professoren gehoord dat het wel heel erg opmerkelijk is wat er bij mij is gebeurd. Maar daar publiekelijk iets over zeggen willen ze geen van allen, met het argument dat het bij goed heeft gewerkt (tot nu toe) niets zegt over een ander, misschien ben ik wel een uitzondering. Ja, misschien wel, maar ik denk van niet, gezien alle getuigenissen op internet. Het wordt gewoon tijd voor serieus onderzoek. Het wordt de hoogste tijd dat cannabis terecht komt in de spreekkamer van de oncoloog. Als alternatief, zodat mensen een keuze krijgen! Monique ps: Vergeten te melden, maar wel belangrijk. Naast de THC cannabis olie neem ik ook CBD cannabis olie. Want bij kanker is zowel THC als CBD nodig. CBD is op veel plaatsen te koop, want het is legaal. Je krijgt echter een veel betere kwaliteit CBD olie en voor een veel lager prijs wanneer je de olie zelf maakt met de juiste ingrediënten. Hieronder een goed en betrouwbaar adres: http://greencalls.nl/cbd-olie/cbd-olie-zelf-maken/ Ook wij maken nu zelf op deze wijze CBD olie. Helaas een blogbericht waar ik al ruim een week tegen aan loop te hikken. Het gaat niet goed met me. Ik heb vorige week van dinsdag tot donderdag in het ziekenhuis gelegen, ik was thuis uitgeput geraakt door o.a. pijn en braken. In het ziekenhuis zijn een aantal onderzoeken geweest, zoals een CT-scan. En op donderdag heb ik tijdens een “gezinsgesprek” gehoord van een voor mij verder onbekende, maar wel aardige, internist dat de kanker volledig terug is, en dat ik volledig uitbehandeld ben, aangezien ik geen chemo en of vervolgonderzoek wil. Na het familiegesprek ben ik met een hoop “palliatieve zorg” (lees medicijnen om het leven zo draaglijk mogelijk te maken, zoals morfine) weer thuis aangekomen. En formeel is de zorg voor mij nu overgedragen aan de huisarts, maar die heb ik sindsdien nog niet gezien of gehoord.
En zo voelde ik me de eerste dagen na het ziekenhuis, verdrietig en down, dat het toch niet gelukt is om echt te kunnen genezen met cannabis. En tegelijkertijd een soort rust, nu mag ik gaan, nu is de ellende afgelopen. En daarmee bedoel ik de ellende die ik ervaar sinds mijn darmperforatie en buikvliesontsteking (sinds eind april dus), en alles wat dat tot gevolge gehad heeft, dat is veel voor een mens om mee te moeten maken. Euthanasie komt nu heel dichtbij (ook al ben ik eigenlijk tegen euthanasie, ik wil wel humaan steven, dat doe ik ook met mijn huisdieren). Ik heb al een doodskist uitgezocht (mooi lichtblauw, met vlinders en bloemen, van stof). Ik denk na over welke muziek van Nina Simone ik graag zou willen laten horen. Keuze genoeg, maar zeker zal “I Wish I Knew How It Would Feel To Be Free” door Nina vertolkt worden. De titel zegt al waar het prachtige stuk over gaat, de tekst doet meteen denken aan het prachtige mooie boekje “Jonathan Livingston Zeemeeuw”. Geschikt voor jong en oud, en in ieder geval ook door Nina Simone gelezen. Tijdens haar concert in Montreux in 1976 zingt ze dit nummer en tussendoor zingt ze ”Jonathan seagull ain’t got nothing on me”. De bedoeling was om ook de begraafplaats hier in het bos te bekijken , of er nog mooie plekjes zijn. En natuurlijk een gastenlijst voor “het afscheid” maken. Maar dat is er nog niet van gekomen. Want ik voel me steeds minder terminaal en steeds meer levend. Wat mijn diagnose nu precies is, hoe ik er nu precies voor sta met de kanker weet ik niet. Want een paar dagen geleden kreeg ik schriftelijk vanuit het ziekenhuis mijn huidige diagnose nogmaals, daar had ik om gevraagd. Echter in de mail las ik een nogal ander verhaal dan dat van de internist. Ook slechte berichten, maar de enige overeenkomst die ik kon ontdekken in de twee versies is dat ik nu drie lever uitzaaiingen heb. En dat ik op meerdere plekken aangetaste lymfeklieren heb. Ik heb altijd geweten dat mijn kanker zeer agressief is, ik heb slecht tot niet gedifferentieerde tumoren. Maar in de scan van eind mei leek de lever schoon te zijn. Een paar weken later is er een soort second opinion door een andere radioloog geweest over dezelfde scan en toen bleek er een piepkleine levertumor aanwezig te zijn. Dus door de eerste radioloog gemist. De tweede radioloog ziet het kankerpuntje wel. Amper drie maanden later heb ik drie levertumoren en ze schijnen niet klein te zijn, ik geloof eentje van 1,5 cm erbij. En ik word gelijk “opgegeven”. Zoals ik al zei, ik voel me steeds beter. Gisteren en vandaag heb ik weer voor het eerst boswandelingen gemaakt met Henk, onze hond. Bij vlagen heb ik extreem veel energie. Pijnen worden steeds minder. Mijn redelijk opgezwollen buik is weer normaal plat. Mijn prolabs is sinds drie dagen weg, een prolabs die ik over heb gehouden aan mijn laatste ziekenhuisbezoek, aan de CT-scan. Met name de anticontrastvloeistoffen hebben mijn darm zo van slag heeft gemaakt dat ik 1,5 week met een zeer pijnlijke prolabs van 15 cm heb moeten rondlopen. Maar ook andere tegenvallers gehad. Tijdens mijn laatste ziekenhuisbezoek heb ik teveel bloedverdunners gekregen, dat is mij ook meegegeven voor thuis, een te hoge concentratie. Waardoor de trombosedienst afgelopen dinsdagmiddag, nadat zij mij die ochtend zelf geprikt hadden, bijna in paniek belde dat mijn bloed veels te dun was geworden (INR:10,0) en dat ik zo snel mogelijk vitamine K nodig had als soort tegengif. Wat onze aardige apotheker na sluitingstijd ook meteen is komen brengen. Maar goed, het lijkt nu weer onder controle te zijn. Het verklaarde in ieder geval waarom mijn prolabs steeds begon te bloeden, wat ook doodeng was. Nu heb ik gelukkig weer `een normaal klein stomaatje. Ik heb gisteren mijn 52e verjaardag gevierd, was gezellig en leuk. Het was anders dan ik van plan was. Slechts enkele weken geleden was ik nog van plan een groots feest te gaan geven, mijn boekpresentatiefeestje is tenslotte ook aan mijn neus voorbij gegaan. Het zou binnen dansen worden op Nina Simone en Prince (beiden overleden op 21 april, beiden muzikale genieën), in de tuin zwemmen/praten/spelletjes doen. Gekleurde lampionnen in de bomen en de crocket stond al klaar om gespeeld te worden. Maar goed al snel werd duidelijk dat dit feest niet door kon gaan. En zijn de uitnodigingen nooit de deur uit gegaan. Dus heb ik tegen een enkeling gezegd, ik heb wel koffie met gebak, en als je in de middag even wil komen, dan vind ik dat wel leuk. Uiteindelijk een heerlijke middag gehad met een persoon of 20, heel relaxed, ontspannen, ik vond het een mooie en fijne verjaardag. We hebben gelachen met elkaar, maar ook openlijk gesproken over mijn dood e.d. Het was mooi en goed. Als ik inderdaad binnen afzienbare tijd dood ga, dan ben ik immuun geworden voor de cannabis, ik kan het niet anders verklaren. Ik heb eergisteren weer overlegd met een deskundige op cannabisgebied, met wie ik ook overlegd heb in de kerstvakantie. Hij zei dat het mogelijk is dat ik immuun ben geworden voor cannabis. Van chemo is bekend dat mensen er immuun voor worden, maar van cannabis is het gewoon niet bekend. WAAROM WETEN WE NOG STEEDS ZO WEINIG OVER CANNABIS???? Maar mijn andere verklaring is dat tumoren zijn teruggekomen door dierlijke eiwitten. Iedereen die de documentaire Forks Over Knifes (netflix) kent heeft kunnen zien hoe duidelijk de relatie is tussen dierlijke eiwitten en de ontwikkeling van tumoren. In de documentaire is te zien dat een grote groep ratten met tumoren zeer sterk reageert op een plantaardig of dierlijk dieet. Wanneer de met tumoren besmette ratten veel dierlijke eiwitten krijgen ontwikkelen de tumoren zich, ze groeien. Krijgen de ratten plantaardige eiwitten, dan slinken tot verdwijnen de tumoren. Ik heb de afgelopen paar maanden bijna geleefd op dierlijke eiwitten, vooral sinds ik leef op sondevoeding, allemaal dierlijke eiwitten. Dus sinds ik thuis ben, volledig op plantaardig dieet. Aangezien plantaardige sondevoeding niet verkrijgbaar is, maakt mijn lieve dochter voor mij dagelijks zeer gezonde en voedzame sondevoeding. Ze krijgt tips van een facebookgroep van moeders die sondevoeding maken voor hun kinderen (vaak omdat hun kinderen begonnen te braken van de kant en klare sondevoeding). Ik heb gelukkig ook weer wat eetprikkels. En de helft van mijn dieet bestaat nu uit zelfgemaakte sondevoeding en de andere helft uit gewoon eten (helemaal plantaardig). Natuurlijk ben ik afgevallen door alle toestanden. Maar ik lijk nu niet meer af te vallen. Jullie lezen het al, ik heb weer hoop gekregen, en niet alleen vanwege mijn plantaardige dieet en mijn geslowjuicte groente drankjes, ook vanwege de cannabis. Na het ziekenhuis hebben we een hele goede vaporizer besteld, een Volcano. Een apparaat wat ook gebruikt wordt in Israël voor patiënten. Je inhaleert de cannabis uit een hele grote ballon. Proces gaat gepaard zonder verbrandingsstoffen, de THC wordt puur door verhitting vrij gemaakt uit de cannabis. In ieder geval combineer ik nu druppels cannabisolie die ik in mijn PEGsonde doe met regelmatig zuigen aan de cannabisballon. Op deze manier krijg ik op de meest effectieve manier cannabis binnen. De druppels, via de maag, zijn goed voor mijn lever vooral. En wat via mijn longen binnen komt, gaat direct het bloed in, zonder langs de lever te gaan, waardoor de rest van mijn lichaam nu ook volle lading krijgt, veel meer dan alleen bij oraal, dat weet ik nu van de deskundige. Wie weet, wie weet, gaat het mij er bovenop doen laten komen. Ik denk dat mijn kansen 50-50 zijn nu, maar misschien is dat te optimistisch. Ik kan in ieder geval wel goede vibes en gedachtes gebruiken van een ieder die mij dat gunt. Mocht ik sterven dan zal dat op deze site vermeld worden, daar niet van uitgaand blog ik gewoon verder om ieder op de hoogte te houden. In het september/oktober nummer van Onkruid staat een geweldig interview met mij. Ik heb de tekst al gezien, en ben er erg blij mee. Ik hoop dat het artikel ook veel goeds voor mijn boek zal doen, want nog veel meer mensen zouden het moeten lezen. De Onkruid is eind augustus verkrijgbaar in de winkels. Ik wil eindigen met namen van kankerpatiënten die nog steeds leven dankzij cannabis: Corrie Yelland, kreeg exact 5 jaar geleden anaalkanker, haar enige kans was nog een half jaar leven als ze zich zou laten bestralen. Ze koos niet voor bestralen maar voor cannabisolie. ZE LEEFT NOG STEEDS. Hier een interview met Corrie: https://www.youtube.com/watch?v=lTeJw4nsvQ4 Ook een bijzonder verhaal van Wallace Rose, hij overleefde ver uitgezaaide alvleesklierkanker, dankzij cannabisolie. Alvleesklierkanker is zo’n beetje de meest agressieve kankersoort die er bestaat. Hier is zijn verhaal: https://www.youtube.com/watch?v=vZN1-_lBaxo Joanne Crowther, kreeg in 2009 kanke. Ze heeft zware behandelingen gehad,, dat is ook te zien aan haar gezicht in deze videopname. Op recentere video’s oogt ze heel gezond https://www.youtube.com/watch?v=u-uB1lkGYec Ook het verhaal van mama Jo is bizar. Behalve een zeer agressieve kanker waarvan de gemiddelde overlevingstijd 4 maanden is, had ze vele andere ziektes. Hoor haar verhaal wat er gebeurde na het gebruik van cannabisolie: https://www.youtube.com/watch?v=S8AffIZssL4 Dennis Hill: https://www.youtube.com/watch?v=uOkWbWGAACM En deze is voor mij persoonlijk heel speciaal. Ten eerste omdat het gaat om een kind. En ten tweede omdat zij en ik op exact dezelfde datum de diagnose kregen (13 mei 2012 en ik 13 mei 2014. Een fantastisch kind: https://www.youtube.com/watch?v=TXKjRkkoIOU Monique
Blog 19 juli 2016
Mijn vorige blog was een positief verhaal, het ging zo goed met mijn gewicht. Echter al dezelfde dag na het schrijven van de vorige blog kreeg ik pijn bij mijn stoma. En ben ik s’avonds met redelijke spoed naar het ziekenhuis gebracht. Ik bleek een prolabs te hebben, oftewel een stuk darm wat naar buiten kwam en waardoor mijn stoma niet meer goed functioneerde en nogal pijnlijk werd. Het lukte op de EHBO niet om mijn prolabs weg te krijgen en ben ik een nachtje in het ziekenhuis gebleven. De volgende dag was de prolabs vanzelf verdwenen. Daarna heb ik het nog een paar keer een prolabs gehad in lichtere mate, en nu lijkt het rustig te zijn. Ik weet niet of het met de prolabsen te maken heeft maar sindsdien gaat het aankomen niet meer goed. Ondanks de flinke hoeveelheden sondevoeding schommelt mijn gewicht nu steeds tussen de 48 en 49 kg. En dat is nog steeds erg weinig, ik heb nog nauwelijks energie, bijna alles is me te veel. Het was wel een beleving op de EHBO. De chirurg in opleiding die geprobeerd heeft mijn prolabs te keren had nog nooit iemand meegemaakt met een prolabs en volledig de slappe lach hebbende. Ik kon bijna niet ophouden met lachen, mijn man en dochter waren er bij. Maar ik had dan ook aardig wat cannabis op die dag, en dat werkt nogal eens op de lachspieren. Echter al dat lachen van mij is waarschijnlijk de oorzaak geweest van de prolabs, want dat geeft druk op de darmen. En misschien is dat dan wel de reden dat mij het lachen min of meer vergaan is de laatste tijd. Ik kan bijna nergens meer om lachen en mijn eetlust in normaal eten is ook verdwenen. Ik hoop dat het een tijdelijke dip is. Belangrijke zaken: Ik kwam een gratis ebook tegen wat geschreven is door Justin Kander (medewerker Rick Simpson) en edited is door Dennis Hill, een biochemicus die zichzelf heeft genezen van prostaatkanker met cannabisolie. Dit boek bevat heel veel informatie over cannabis bij kanker. Hier is de link: http://webshop.gratiswebshopbeginnen.nl/files/13616/afbeeldingen/cannabis-for-the-treatment-of-cancer.pdf Monique Het gaat de goede kant met mij op! Ik heb nu sinds exact twee weken een pechsonde waardoor ik via mijn buik sondevoeding krijg, en ik ben in die twee weken 4,4 kg aangekomen, ik weeg nu 49 kg. Vanaf 53 kg oog ik behoorlijk normaal, en dat duurt dus niet lang meer als ik zo doorga J.
Omdat ik merk dat er door mijn slechte gezondheidstoestand nogal wat misverstanden zijn over de effecten van cannabis op mijn kanker ga ik het in deze blog nog een keer helder uiteenzetten: In de zomer en najaar van 2015 was ik kankervrij. Ik ben toen wel door gegaan met cannabis slikken, maar op een laag pitje en alleen snachts. Dat bleek dus veel te weinig cannabis te zijn voor mij want de kanker kwam volledig terug. In lever en in de darm. Vandaar dat ik vanaf de kerstvakantie weer volledig voor de Rick Simpson dosering ben gegaan, en volledig oraal. Eind januari al bleken mijn leveruitzaaingen weer volledig weg te zijn en de darmtumor die op oudejaarsdag 2015 zo groot was dat er nog maar 1 mm ruimte doorgang was, leek al iets geslonken te zijn. Tijdens mijn recente verblijf op een Paaz afdeling is een CT scan en een petscan gemaakt, daarop bleek niets meer terug te vinden van mijn darmtumor. Echter bij nadere bestudering van de scans bleek wel een nieuw klein plekje te zien op de lever. Wat mij totaal niet verbaast, want de laatste tijd heb ik door erbarmelijke lichamelijke omstandigheden veel minder cannabis tot me kunnen nemen. Lange na niet, de Rick Simpson dosering. Nu ik aansterk kan ik dat weer wel, en ik hoop dat dan ook dat kleine plekje op de lever weer snel weg is. Ik ben letterlijk DOODziek geworden omdat de cannabis zo goed is aangeslagen bij mij. Dat is gewoon pech hebben, want dat heeft niemand zien aankomen. De tumor in mijn dikke darm was erg groot. Die is gaan krimpen, zelfs verdwijnen door de cannabis maar dat heeft wel mijn darm ernstig beschadigd. Ik heb een darmperforatie gekregen, en omdat ik daar twee dagen mee heb rondgesukkeld ook nog een buikvliesontsteking. Veel mensen overleven dat niet eens. Ik wel! Mijn boek is nu een maand uit, en het is nog geen bestseller. Terwijl ik wist toen ik het schreef dat het een bestseller zou worden. Waar ik inmiddels achter ben gekomen is dat een boek, ook al is het goed geschreven en bevat het een schat aan waardevolle informatie niet vanzelf een bestseller wordt. Maar gelukkig sterk ik nu snel aan en kan ik na de zomervakantie mijn boek promoten bij RTL Late Night. Monique In deze blog zal ik toelichten waarom THC in zetpillen niet werkt. Over CBD durf ik geen uitspraken te doen. (Er is trouwens een discussie gaande op internet over wat echte zetpillen zijn, in malletjes gegoten of in capsules, in mijn boek ga ik daar op in.)
In ons lichaam hebben we verschillende receptoren die reageren op cannabinoiden (werkzame stoffen uit de cannabisplant). De meest bekende receptoren zijn de CB1 receptor en de CB2 receptor. Die CB1 receptoren bevinden zich op meerdere plekken in ons lichaam maar met name veel in de hersenen. Wanneer de CB1 receptoren in de hersenen cannabis krijgen via een zetpil, en vervolgens wordt de persoon niet stoned of high dan is de THC niet werkzaam in het lichaam. Want immers de persoon merkt er niets van. Dan is de THC ook niet elders aan het werk in het lichaam. En THC is zeker nodig om kanker te bestrijden. Als cannabis geïnhaleerd wordt, wordt de rook verhit, en gaat de THC bijna direct naar de hersenen. Als cannabis oraal wordt ingenomen, gaat het via de maag naar de lever, en in de lever wordt de THC geactiveerd. Bij rectale inname komt de cannabis wel het bloed in, maar de THC is niet “geactiveerd”, want de THC mist de omzetting in de lever. In de kerstvakantie heb ik uitgebreid met een professor gesproken, die veel over cannabinoiden weet. Hij heeft me uitgelegd dat de lever de eerste lading krijgt van de cannabis, daarom doen leveruitzaaingen het vaak ook goed op cannabis, (wat bij mij zeker het geval is). Vervolgens gaan de cannabinoiden via de bloedbaan naar de hersenen, waar de cannabinoiden ook graag heen gaan, want de hersenen zijn “vettig”, en cannabis houdt van vettige omgevingen. Na de hersenen blijft er als het ware cannabisarm bloed over, en die cannabis moet dan nog zorgen voor andere tumoren, zoals in mijn geval een darmtumor. En de meeste tumoren hebben geen vettige structuur. Dat betekent concreet dat er enorme hoeveelheden cannabis nodig zijn om alle kanker in het lichaam te kunnen bereiken. Een paar weken geleden, tijdens de PAAZ opname heb ik een petscan en een ct scan gehad. Daaruit is gebleken dat er niets terug te vinden is van mijn darmtumor (die oudejaarsdag 2015 nog spectaculair groot was, en bijna mijn hele darm afsloot). Dat is dus wat er te bereiken valt met hoge doseringen cannabis (de Rick Simpson dosering). Voor de zekerheid krijg ik binnenkort nog een endoscopie, en als dat er ook goed uitziet, dan kan zelfs mijn stoma ongedaan gemaakt worden. (En wordt ik weer helemaal de oude). Maar voor een operatie zal ik eerst moeten aansterken. Ik hield me gewicht redelijk maar moest daarbij zoveel eten dat ik me er niet lekker bij voel. Volgende week krijg ik een kastje op mijn buik waar sondevoeding doorheen gaat. En dan gaat het meer vanzelf, hoop ik. Monique Posthumus Mijn boek Kanker&Cannabis is eergisteren uitgekomen. Zoals beloofd (in het nawoord van mijn boek) zal ik op deze site geïnteresseerden informeren over cannabis bij kanker en over ontwikkelingen in mijn gezondheid. Op deze blog kan niet gereageerd worden. Daar heb ik bewust voor gekozen. Ieder die mijn boek gelezen heeft kan weten waarom ik niet meer wil reageren op individuele vragen. Er is veel gebeurd sinds oktober 2015, sinds ik mijn boek af had. Deze eerste blog zal ik gebruiken om in het kort te vertellen wat er is gebeurd: In oktober 2015 ben ik weer aan het werk gegaan, dat was een emotionele ervaring, het opnieuw zien van zoveel collega’s. Weer werken was van korte duur, al snel kreeg ik de uitslag van scans: de kanker was weer terug in de lever. Meteen ben ik vol voor de cannabis gegaan, voor de Rick Simpson dosering, voor een groot deel in zetpillen en een kleiner deel oraal. Maar oraal genoeg om weer noodgedwongen thuis te zitten en de dosering oraal eerst weer op te bouwen. In de kerstvakantie kreeg ik nieuwe scans en een endoscopie (darmonderzoek), dat bracht goed en slecht nieuws. Goed nieuws: De lever uitzaaiingen waren duidelijk geslonken. Slecht nieuws: de darmtumor was terug, precies op de plek waar de tumor eerder operatief was verwijderd, zoals te lezen is in mijn boek. De darmtumor was alweer zo groot dat snel opereren de enige optie leek. Maar ondertussen had ik contact gekregen met een deskundige op het gebied van medicinale cannabis. En in de kerstvakantie zijn de deskundige en ik erachter gekomen dat cannabis, althans THC, in zetpillen niet werkt! (Waarom dat zo is, daar zal ik mijn volgende blog aan wijden).
Meteen ben ik met deze kennis volledig overgegaan op een orale inname van de cannabisolie. Dit moest ik natuurlijk opbouwen, ik nam oraal hoeveelheden die ik nog nooit oraal had gehad. Ik nam dagelijks het equivalent van 20 tot 35 joints. Daar zal ik ook een blog aan wijden, want dat was een bijzondere ervaring het opbouwen van cannabisolie in die enorme hoeveelheden. Met als eindresultaat na enkele weken: geen ongewenste effecten meer van de cannabis. In eerste instantie leek alles goed te gaan. Eind januari bleek uit een scan dat de lever uitzaaiingen volledig waren verdwenen. En de darmtumor was geslonken, wat ik vooral ook merkte aan het normaliseren van mijn ontlasting. En toen begon de pech: Vanaf begin februari kreeg ik last van voedselallergieën. Waardoor ik een paar keer, huilend van de pijn met een ambulance naar het ziekenhuis ben gebracht. Ik kon steeds minder eten, en ik bleef maar afvallen. De een na laatste keer dat ik met een ambulance naar het ziekenhuis ben gebracht bleek ik een darmperforatie te hebben en een buikvliesontsteking. Ik ben een week in het ziekenhuis verbleven, en op Koningsdag 2016 mocht ik naar huis. In die week ben ik geopereerd en ging ik met een dunne darm stoma naar huis. Maar gelukkig zijn de voedselallergieën nu wel verdwenen. Omdat ik na de operatie en de buikvliesontsteking, die behandeld moest worden, alleen maar fruit- en groentesapjes heb gedronken viel ik nog meer af. Waardoor ik nog maar 44 kg ging woog bij een lengte van1,75 m. Dit heeft o.a. tot gevolg gehad dat bepaalde lichaamsfuncties tijdelijk uitvielen, zoals mijn gehoor, mijn spraakvermogen, het gebruik van mijn benen. En ik begon te hallucineren. Het laatste ambulanceritje wat ik achter de rug heb was bijna 2 weken geleden. En dat was naar een Paaz afdeling met een IBS (gedwongen opname). Daar heb ik zoveel meegemaakt, daar zou ik het liefst mijn tweede boek over willen schrijven. Helaas kon door deze Paaz ervaringen mijn feestelijke boekpresentatie op 27 mei jl. niet doorgaan. Gelukkig ben ik sinds enkele dagen weer thuis, ik voel me weer goed, ik eet nu goed, en ik kom aan!!! Ik weeg alweer 46,2 kg. Mijn behandelend artsen zijn tevreden over mijn goed ogende gezondheid J. En uit scans die tijdens de Paaz opname zijn gemaakt blijkt dat ik de kanker nog steeds onder controle heb: Nog steeds is de lever schoon en is de tumor in de darm onder controle (nog steeds geslonken). En dat ondanks dat ik nauwelijks cannabis heb kunnen gebruiken sinds mijn een na laatste ziekenhuisbezoek. Nu ik langzaam aansterk probeer ik ook langzaam weer mijn hoeveelheden cannabis op te bouwen. En net zo lang door te gaan tot ook de kanker in mijn darm helemaal weg is, maar deze keer zonder operatie. Monique Posthumus |
Archieven
September 2016
Monique Posthumusschrijver - cannabis expert |